مواردی که فقط قضا لازم است:
خواب چند باره جنب:
در صورتى كه در شب ماه رمضان جُنُب باشد و بخوابد و بيدار شود و براى بار دوم يا سوم بخوابد و بيدار نشود، در اين صورت احتياط واجب قضاى روزه است. امّا اگر در خواب اوّل بيدار نشود، قضا ندارد و روزهاش صحيح است.
***
نیت روزه نکردن یا قصد ابطال روزه:
هرگاه كارى كه روزه را باطل مى كند انجام ندهد، ولى نيّت روزه نكرده باشد يا قصد كند كه روزه خود را بخورد، يا با ريا روزه را باطل نمايد فقط قضا لازم است.
***
فراموشی غسل جنابت:
هرگاه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با همان حال يك يا چند روز روزه بگيرد بنابراحتياط واجب فقط قضا لازم است.
***
عدم تحقیق در مورد صبح:
اگر بدون آن كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده فقط قضا لازم است، همچنين اگر بعد از تحقيق شك يا گمان كند كه صبح شده است؛ ولى اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده، و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، قضا واجب نيست.
***
کسی بگوید صبح نشده و او اعتماد کند:
هرگاه شخصی که مورد اطمینان نیست، بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، روزه اش باطل است و تنها قضا لازم است، ولى اگر این مطلب را، شخص موثق و مورد اطمینانی بگوید و یا انسان بعد از تحقيق، يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نيست.
***
کسی بگوید صبح شده و او اعتماد نکند:
كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى مى كند و كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده فقط قضا لازم است.
***
کسی بگوید مغرب شده و اعتماد کند:
هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است فقط قضا لازم است.
***
یقین کند مغرب شده:
هرگاه در هواى صاف به واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده فقط قضا لازم است.
***
آب زدن دهان:
هرگاه براى خنك شدن، يا بدون هدف، آب در دهان بگرداند و بى اختيار فرو رود بايد قضا كند، امّا اگر فراموش كرده كه روزه است و آب را فرو برد قضا ندارد، همچنين اگر براى وضو آب در دهان كند و بى اختيار فرو رود قضا بر او واجب نيست.
***
ملاعبه:
كسى كه با همسر خود بازى كند بدون اينكه قصد خروج منی داشته باشد و منى از او خارج شود فقط قضای روزه لازم است، ولى اگر اطمينان داشت كه با اين كار منى خارج نمى شود و تصادفا خارج شد روزه اش صحيح است و قضا ندارد.
***
فراموشی مبطل بودن کار:
در صورتی که می دانسته کاری مبطل است ولی در زمان انجام آن فراموش کرده است و بعد از عمل یادش آمده باید قضای آن را بجا آورد ولی کفاره ندارد.
***
متوجه اذان نشده و به خوردن ادامه داده:
در صورتی که تحقیق کرده و وقت را اشتباه گرفته قضا ندارد ولی اگر بدون تحقیق اقدام کرده باید قضا کند.
***
جهل به مساله و روزه نگرفتن بعلت سختی کار:
هرگاه نمی دانسته است در چنین شرایطی روزه لازم است فقط قضا واجب می شود و کفاره ندارد.